ရတနာ နတ္မယ္
မၾကာေသးခင္က ထြက္တဲ့ ၾသစေၾတးလ် အေရွ႕ပိုင္း Griffith University ရဲ႕ Review
journal အမွတ္စဥ္ 27 မွာ ေရးထားတဲ့ Between Two Worlds ဆိုတဲ့ စာတပုဒ္ကို ဆရာမ
ေဒၚၾကည္ေမေကာင္း ဘေလာ့မွာေပးတဲ့ လင့္ေတြက တဆင့္ ဖတ္လိုက္မိတယ္။
အဲဒီ ဂ်ာနယ္ေလးက တခါထုတ္ရင္ ေခါင္းစဥ္ Theme တခု ေအာက္မွာ ဝိုင္းေရး
ၾကတာမ်ဳိးေလးပါ။ အဲဒီ အမွတ္စဥ္ ၂၇ ကလည္း food အစားအစာ အေၾကာင္းပါ။
ေတာ္ရံုဆိုလည္း အဲဒီ ေခါင္းစဥ္ ေအာက္မွာ ကိုယ္တုိ႔လို လူေတြ အတြက္ ဒီေလာက္
စိတ္ဝင္စားစရာ ေကာင္းမယ့္ စာမ်ဳိး ပါလာမယ္လုိ႔ ထင္စရာ အေၾကာင္း သိပ္မရွိဘူးေလ။
ေတြ႔မယ့္ ေတြ႔လိုက္ေတာ့ ဗမာလူမ်ဳိးေတြ အေတာ္ စိတ္ဝင္စားတဲ့ အမ်ဳိးသမီး တေယာက္
အေၾကာင္း ျဖစ္ေနတယ္။
မင္းေဆြ မင္းမ်ဳိး ကုန္းေဘာင္ဆက္လည္းျဖစ္၊ ပံုျပင္ ဆန္ဆန္ လွ်ဳိ႕ဝွက္ သည္းဖို
ဆန္ဆန္၊ နားစြန္ နားဖ်ား ၾကားခဲ့ရဖူးတဲ့ အာဏာရွင္ေဟာင္း ဦးေနဝင္းႀကီးရဲ႕
ဇနီးေဟာင္း တေယာက္လည္း ျဖစ္ခဲ့ဖူးတဲ့ ရတနာနတ္မယ္ရဲ႕ တပိုင္း တစ ပံုရိပ္
တခ်ိဳ႕ကို သူမရဲ႕ အီတာလ်ံ တက္စကန္နီေတာစာ ပံုစံ ေကၽြးေမြး တည္ခင္းတဲ့ ေန႔လည္စာ
ဝိုင္းေလး တခုမွာ ေနာက္ခံထားၿပီး ေရးထားတာပါ။
အဲဒီ စာေလးကို စိတ္ဝင္တစား ဖတ္ရင္း တခ်ိဳ႕ အခ်က္ေလးေတြကို ေရြးၿပီး
ေဝမွ်ခ်င္စိတ္ ျဖစ္လာ မိတယ္။ ေဝမွ်ခ်င္တယ္ ဆိုတာလည္း ဘာ အက်ိဳးျပဳ၊ ဘာဝါဒ
ျဖန္႔မွ မဟုတ္ဘူး ဆိုတာ ရွင္းပါတယ္။ လူ႔သဘာဝ ဒီလို အေၾကာင္းေလးေတြကို သိခ်င္
စိတ္ဝင္စားတာ မဆန္းလုိ႔မုိ႔ ဗမာျပည္က စာအုပ္ေတြမွာ ေမာင္သန္းေဆြ (ထားဝယ္)
ေရးတဲ့ မင္းေဆြ မင္းမ်ဳိးေတြ အေၾကာင္း စိတ္ဝင္တစား လိုက္ဖတ္ရသလိုမ်ဳိးပဲ
ဆိုပါေတာ့ေလ။
ဒီ ေဆာင္းပါး အရေတာ့ ေဆာင္းပါးရွင္ ကိုယ္တိုင္က ေရာမကေန တဆင့္ အီတလီရဲ႕
နာမည္ေက်ာ္ Tuscany ျပည္နယ္ ၿမဳိ႕ေတာ္ ျဖစ္တဲ့ Florence မွာ ေနထိုင္တဲ့ Ms June
Rose Bellamy ေခၚ ရတနာနတ္မယ္ ရဲ႕ Associazione Culturale Arte e Gastronomia
Orientale လုိ႔ ဆိုင္းဘုတ္ ခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ့ အိမ္ေလးကုိ အလည္အပတ္ ေရာက္သြားပံုနဲ႔
စ ထားပါတယ္။ သူ႔ ေဆာင္းပါးေလးက အီတာလ်ံ အစားအေသာက္ အေၾကာင္းေလးေတြ သူမ ခ်က္ပံု
ျပဳတ္ပံုေလးေတြ တပိုဒ္၊ သူမရဲ႕ ေနာက္ခံ ဇာတ္ေၾကာင္းေလးေတြ တပိုဒ္နဲ႔ တကယ့္
ျပဇာတ္ဆန္ဆန္ေလး ေရးထားတာပါ။ အဲဒီ အထဲမွာမွ သူမ ကိုယ္တိုင္ ဖြင့္ဟ ေျပာျပတဲ့
တခ်ိဳ႕ စကားေလးေတြဟာ ေတာ္ေတာ္ စိတ္ဝင္စားစရာ ေကာင္းပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ ဗမာ့သမုိင္းမွာ ေခတ္မီသူ၊ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲလိုသူလုိ႔ လူသိမ်ား
ထင္ရွားတဲ့ ကေနာင္မင္းသားႀကီးရဲ႕ ျမစ္ေတာ္ တေယာက္ အေနနဲ႔တင္ သူမဘဝက
စိတ္ဝင္စားစရာ ေကာင္းေနခဲ့ပါၿပီ။ အင္ဂလို ကျပား ျဖစ္တာ၊ ေခ်ာတာ လွတာ ေခတ္ဆန္တာ
ေနာက္ဆံုး ဗမာျပည္က နာမယ္ေက်ာ္ အာဏာရွင္ႀကီးနဲ႔ လက္ထပ္ လိုက္တာ ဆိုတဲ့ အခ်က္ေတြ
ကေတာ့ ထပ္ဆင့္ ပိုကဲၿပီး ေျပာမဆံုးေပါင္ ေတာသံုးေထာင္ ျဖစ္သြားရေတာ့တာပါပဲ။
သူတုိ႔ မိသားစုရဲ႕ အရြယ္ အပိုင္းအျခား ပံုရိပ္ေတြကို တြက္ခ်က္
ခန္႔မွန္းၾကည့္ေတာ့ သူမရဲ႕ မိခင္ လင္းပင္ မင္းသားႀကီးရဲ႕ သမီးေတာ္ ထိပ္တင္
မလတ္က အသက္ ၃၄ ႏွစ္မွာ သူမထက္ ၁၆ ႏွစ္ ႀကီးတဲ့ ၾသစေၾတးလ် ႏုိင္ငံသား အဂၤလိပ္
လူမ်ဳိး ဘြက္ကီ ျမင္းပြဲဒိုင္ Mr Herbert Bellamy နဲ႔ လက္ထပ္တယ္။ ေလးႏွစ္ၾကာမွ
သူမကို ေမြးတယ္။ သူမ ကိုယ္တိုင္ကေတာ့ အသက္ ၂၂ ႏွစ္မွာ ပထမ အိမ္ေထာင္ ျဖစ္တဲ့
အီတာလ်ံ လူမ်ဳိး၊ WHO က ဗမာျပည္မွာ တာဝန္က်တဲ့ ဆရာဝန္တေယာက္နဲ႔ လက္ထပ္တယ္၊
သားေလး ၂ေယာက္ ရတယ္ စသျဖင့္ အရြယ္ေတြ အရိပ္ေတြကို အရင္ ပံုေဖာ္ၾကည့္မိတယ္။
ဧည့္သည္အတြက္ ခ်က္ျပဳတ္၊ စကားလက္ဆံုၾကရင္း နံရံမွာ ခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ့ နန္းဆန္ဆန္
ဝတ္စံုေတြနဲ႔ အဘိုးအဘြား မိသားစုပံုေတြကေန သူမရဲ႕ ေနာက္ခံ ဘဝေတြ၊ သူမ
အေဖအေၾကာင္းေတြကို စိတ္ပါ လက္ပါ ေျပာျပေနတဲ့ ရတနာနတ္မယ္ဟာ သူမ အတြက္
အိမ္မက္ဆိုး ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ဦးေနဝင္းနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အေၾကာင္းေတြကိုေတာ့
သိပ္အမ်ားႀကီး ေျပာခ်င္ပံု မရဘူးလုိ႔ ဆိုထားတယ္။
အဲဒီ အခ်က္ေတြထဲမွာမွ သူမ ရဲ႕ အေမထိပ္တင္မလတ္ဟာ ဖခင္ ျဖစ္သူ လင္းပင္
မင္းသားႀကီး ျပည္ေျပးဘဝနဲ႔ အိႏၵိယမွာ ေနထိုင္ခဲ့ၾကတဲ့အခိုက္ အထက္တန္းလႊာ
အသိုင္းအဝိုင္းနဲ႔ ဝင္ဆံ့ခဲ့ၿပီး (အေရွ႕တိုင္း တိဗက္ ေတာင္တန္း ႏုိင္ငံ တခုဆီက)
အိမ္ေရွ႕ မင္းသားတပါးနဲ႔ ေစ့စပ္ ေၾကာင္းလမ္းတဲ့ အထိ ျဖစ္ခဲ့တယ္လုိ႔ ဆိုတယ္။
လက္ထပ္ပြဲ မတိုင္ခင္ ရက္အနည္းငယ္ အလိုေလးမွာ မင္းသား အဆိပ္ခတ္ ခံခဲ့ရလုိ႔
လြဲခဲ့ရတဲ့ အေၾကာင္းေလးကလည္း လြမ္း သလိုလို ဆန္း သလိုလို။
ဖတ္ေနရင္း မ်က္လံုး က်ယ္သြားျပန္တာက သူမရဲ႕အေဖ ငယ္စဥ္က ႀကီးပြားရာ
ႀကီးပြားေၾကာင္း ၾသစေၾတးလ်တိုက္တေၾကာ ေျခဆန္႔ရင္း Kalgoorlie ေရႊေတာအထိ
ေရာက္ခဲ့ ေငြရွာခဲ့တယ္ ဆိုတဲ့ စာေၾကာင္းေလးပါ ။
( စကားခ်ပ္ —- Kalgoorlie ဆိုတာ ၿမဳိ႕ေတာ္နဲ႔ အေတာ္လွမ္းတဲ့ လက္ရွိ
ကိုယ္ေနထိုင္ေနတဲ့ ေရႊတြင္း ၿမဳိ႕ကေလးတခုမုိ႔ပါ။ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ ၁ဝဝ
ေက်ာ္ေလာက္က ေရႊေၾကာႀကီးေတြ အႀကီးအက်ယ္ ေပၚလုိ႔ တကမၻာလံုးက လူေတြ
ေရႊလာရွာခဲ့တဲ့ ေနရာ တခု ျဖစ္ခဲ့ဖူးတယ္။ အခုလည္း ကမၻာ့ေတာင္ျခမ္းမွာ အႀကီးဆံုး
ေရႊတြင္းႀကီး ရွိေနေလရဲ႕)
အဲဒီမွာ မစၥတာ ဘယ္လာမီ တေယာက္ အသက္ႀကီးမွ ရတဲ့ သမီးေလးကို သူ ငယ္ငယ္က
ႀကီးျပင္းခဲ့တဲ့ ၾသစေၾတးလ် တိုက္ႀကီးရဲ႕ ေရေျမ သဘာဝေတြအေၾကာင္း ကာဂူးလီ ဆိုတဲ့
ေရႊတြင္းၿမဳိ႕ေလးက ထူးဆန္းလွတဲ့ အျဖဴေရာင္ ကတၱဝါႀကီးေတြ အေၾကာင္း၊ ျမန္မာျပည္က
ၾကက္တူေရြး အစိမ္းေလးေတြနဲ႔ ယွဥ္ၿပီး ေျပာျပေနတဲ့ ပံုကိုလည္း ျမင္ေယာင္
ၾကည့္မိတယ္။
ေနာက္ေတာ့ ဒုတိယ ကမၻာစစ္ျဖစ္ ဂ်ပန္ ဝင္လာတဲ့အခါ သူတုိ႔မိသားစု အိႏၵိယကို
စစ္ေျပးတဲ့ အေၾကာင္းေတြ သာသနာျပဳေက်ာင္း ဆရာမေတြက ေသြးေႏွာ ကေလးမေလးကို
ႏွိမ္ပံု၊ အရက္ခြဲ ပံုေတြ၊ ျပန္ရြဲ႕လုိ႔ ေက်ာင္းက အထုတ္ခံရပံုေတြ။ ဂ်ပန္ေတြ
ျပန္ထြက္သြားေတာ့ ၁၄ ႏွစ္ သမီး မွာ မိသားစုလိုက္ ဗမာျပည္ ျပန္လာၾကၿပီး
ေမၿမဳိ႕မွာ အေျခခ် ေနထိုင္တာေတြ စတဲ့ အေၾကာင္းေတြကို တျခား စာအုပ္ေတြထဲက
အခ်က္အလက္ေတြနဲ႔ အစီစဥ္တက် တြဲစပ္ၿပီး တင္ျပထားပံုက စာေရးသူဟာ June Rose
တည္ခင္းတဲ့ အထူး စပါယ္ရွယ္ ယုန္သဲေခ် အစာသြပ္ဟင္းထက္ သူမ အေၾကာင္းေတြကိုသာ
စိတ္ဝင္စားေနခဲ့လုိ႔သာေပါ့။
သူမရဲ႕ ေယာက္်ားဆန္ပံု သြက္လက္ခ်က္ျခာပံု အေၾကာင္း မိသားစုပိုင္ ကားစုတ္ကေလးကို
ကိုယ္တိုင္ အင္ဂ်င္ႏွိဳးပံုကို ျမင္ခဲ့ရတဲ့ မိသားစု မိတ္ေဆြ တေယာက္ရဲ႕ မွတ္တမ္း
အပိုင္းအစေလး ကိုလည္း ထည့္ေရးထားေသးတယ္။ ေနာက္တခါ ဗမာျပည္မွာ စစ္ၿပီးေခတ္က
ဟိုးေလး တေၾကာ္ စိတ္ဝင္စားခဲ့ၾကတဲ့ Purple Plain ရုပ္ရွင္မွာ ေဟာလိဝုဒ္ မင္းသား
ဂေရဂရီပတ္နဲ႔ တြဲဖက္ သရုပ္ေဆာင္ဖုိ႔ ဦးစြာ သေဘာတူခဲ့သူ ျဖစ္ေၾကာင္းလည္း
သိလိုက္ရတယ္။ အဲဒီ မွာ ဗမာ့ ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ မေလ်ာ္တဲ့ ထုတ္လုပ္သူဘက္က
ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြေၾကာင့္ သူမဘက္က ဖ်က္သိမ္းခဲ့တယ္လုိ႔ ဆိုတယ္။ အဲဒီ ေနာက္မွသာ
ဝင္းမင္းသန္းနဲ႔ သေဘာတူၿပီး ရုပ္ရွင္ကို ဆက္လက္ ရိုက္ကူးခဲ့တာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
ေနာက္ေတာ့ အီတာလ်ံ လူမ်ဳိး WHO ဝန္ထမ္း ဆရာဝန္နဲ႔ အိမ္ေထာင္က်ရင္း လြတ္လပ္ေရး
ရခါစ ျမန္မာ့ ႏုိင္ငံေရး မျငိမ္မသက္ လိွဳင္းေတြၾကား ကြန္ျမဴနစ္ေတြက သူ႔
အမ်ဳိးသားကို ျပန္ေပး ဆြဲသြားပံုကိုလည္း ျပန္ေျပာင္း ေျပာျပထားေသးတယ္။
ျပန္ေပးသမား ကြန္ျမဴနစ္ေတြဟာ ေခတ္ပညာတက္ ေက်ာင္းသားေဟာင္းေတြ ျဖစ္တာ၊ သူတုိ႔
မိသားစုကို ေကာင္းေကာင္း မြန္မြန္ ရွင္းျပ ဆက္ဆံခဲ့တာ၊ ေနာက္ေတာ့ သူ႔ အမ်ဳိးသား
ျပန္လြတ္လာတဲ့ေနာက္ ျမန္မာ အစိုးရကလည္း သူတုိ႔ကို ႏုိင္ငံက ခြာဖုိ႔
အၾကံေပးတာေၾကာင့္ သူ႔အမ်ဳိးသား တာဝန္က်ရာ ႏုိင္ငံရပ္ျခားေတြမွာ လိုက္ပါ
ေနထိုင္ရင္း အီတလီမွာ အေျခခ်ခဲ့ၾကတယ္။
ဦးေနဝင္းနဲ႔ ဇာတ္လမ္း စခဲ့ပံုကိုေတာ့ ခပ္ပါးပါးေလးပဲ ေျပာျပထားတယ္။ သူ႔
အမ်ဳိးသားနဲ႔ ကြာရွင္း ျပတ္စဲလိုက္ၿပီး သားေလး ၂ ေယာက္ နဲ႔ အတူ အီတလီမွာပဲ
ေနထိုင္ေနတဲ့ တေလွ်ာက္ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ ေနာက္ပိုင္း ဦးေနဝင္း လက္ထက္မွာ
ျမန္မာျပည္ဟာ အထီးက်န္ ဆန္လာတာ ဆင္းရဲလာတာ ေတြကို မ်က္ေျခမျပတ္ သိျမင္ေနခဲ့ၿပီး
သူ႔ဖခင္ ေမၿမဳိ႕မွာ ဆံုးေတာ့လည္း ခဏတျဖဳတ္ ျပန္လာႏုိင္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့
ေနာက္တေခါက္ သူ႔ မိခင္ နာမက်န္း ျဖစ္တဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ ျမန္မာသံရံုးက ဗီဇာ
ထုတ္မေပးေတာ့ဘူး။ အဲဒီမွာ ကြယ္လြန္သြားၿပီ ျဖစ္တဲ့ ဦးေနဝင္းရဲ႕ဇနီး ကစ္တီ
ဘသန္းနဲ႔ အထက္တန္းလႊာ အသိုင္းအဝိုင္း တေၾကာ ရင္းႏွီးခဲ့ဖူးတဲ့ အေလ်ာက္
ဦးေနဝင္းဆီကို သံၾကိဳးရိုက္ အကူအညီ ေတာင္းရာကေန အဆက္အသြယ္ ရခဲ့ၿပီး သိပ္မၾကာခင္
၁၉၇၆ မွာ လက္ထပ္လိုက္ၾကတယ္။ အဲဒီ လက္ထပ္ပြဲက ခပ္ရိုးရိုးသာ
ျဖစ္ခဲ့ေၾကာင္းကိုလည္း ‘It was not one of those lavish things’ လုိ႔ သူမက
ဆိုတယ္။
၁၉၇၆ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ ၂၅ ရက္ (ခရစၥမတ္ေန႔) ထုတ္ ေၾကးမံုသတင္းစာ မ်က္ႏွာဖံုးတြင္
ေဖာ္ျပခဲ့သည့္ မဂၤလာေဆာင္သတင္း
ဦးေနဝင္းက ဘာေၾကာင့္ ရတနာ နတ္မယ္ကို လက္ထပ္ခဲ့သလဲ၊ ရတနာနတ္မယ္လုိ႔ အသိမ်ားတဲ့
June Rose ကလည္း ဘာေၾကာင့္ ဦးေနဝင္း ရဲ႕ လက္ထပ္ခြင့္ကို လြယ္လြယ္
ကူကူလက္ခံခဲ့သလဲ ဆိုတာ ကာယကံရွင္မ်ားသာ အေၾကာင္းမွန္ကို သိႏုိင္မယ္ ျဖစ္ေပမယ့္
ဒီေဆာင္းပါးေလးထဲက သူမရဲ႕ စကား တခ်ိဳ႕ကေတာ့ စိတ္ဝင္စားစရာ ေကာင္းေနခဲ့တာ
အမွန္ပါပဲ။
ဘယ္သူ႔ကိုမွ တိုင္တည္ျခင္း မရွိတဲ့ ေမးခြန္း ဆန္ဆန္ အေျဖ မပါတဲ့ စကားတခ်ိဳ႕က
ရည္မွန္းထားတာေတြကို က်မ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ခဲ့သလား၊ တခုုခု ၿပီးေျမာက္ခဲ့သလား တဲ့။
အဲဒီအေၾကာင္းေတြ ေရာက္လာတဲ့ အခါမွာေတာ့ စိတ္လွဳပ္ရွားေနဟန္ ရွိတဲ့ June Rose ဟာ
ေန႔လယ္စာ တည္ခင္းခဲ့တဲ့ ပန္းကန္ေတြကို ပန္းကန္ေဆးကန္ထဲ အသံ ျမည္ေအာင္
ထည့္လုိက္တယ္။ ဝိုင္ အစား ဘီယာတလံုးကို ဆြဲယူလိုက္ရင္း “ဗမာလူမ်ဳိးေတြ
ပါးစပ္ဖ်ားမွာ ခ်ိဳခ်ဥ္ တခုလို တျမံဳ႕ျမံဳ႕နဲ႔ ေျပာေကာင္းေနခဲ့မယ့္ သူ႔
ဇာတ္လမ္း” ကို ရယ္သြမ္းေသြးလိုက္ေသးတယ္။
လူတိုင္းလို ၾကားဖူးခဲ့တဲ့ အေနာက္ႏုိင္ငံရဲ႕ စပိုင္လုပ္လုိ႔ ဦးေနဝင္းက
ေမာင္းထုတ္ခဲ့တယ္ ဆိုတဲ့ ေကာလာဟလကို ေမးေတာ့ သူမက ရယ္ေနခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ သူမကို
ဦးေနဝင္းက ေဆးလိပ္ျပာခြက္နဲ႔ ပစ္ေပါက္ခဲ့တယ္ ဆိုတဲ့ မႏွစ္ၿမဳိ႕စရာ
ျဖစ္ရပ္ကိုေတာ့ သူမက နာနာက်င္က်င္ ဝန္ခံပါတယ္။
ေနာက္တေန႔ ခ်က္ျခင္းပဲ သူမဟာ စင္းလံုးေလယာဥ္ တစင္း နဲ႔ ျမန္မာျပည္က
ထြက္ခြာလာႏုိင္ခဲ့တယ္။ လက္ထပ္အၿပီး ၅ လ ဆိုတဲ့ အခ်ိန္တိုေလး အတြင္းမွာပဲ
လ်င္လ်င္ ျမန္ျမန္ ျဖစ္ပ်က္သြားခဲ့တဲ့ အဲဒီ အေၾကာင္းေတြကို သူမက Sin of Pride
လုိ႔ ဆိုခဲ့ၿပီး သူမကို ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့တဲ့ လူေတြအတြက္ ဘာမွ မေဆာင္ရြက္ႏုိင္ဘဲ
အရွံဳးနဲ႔ သက္သက္ ထြက္ခြာခဲ့ရတာ ျဖစ္တယ္လုိ႔ ျပန္ေျပာင္း ဖြင့္ဟခဲ့တယ္။
၅ လတာ ၾကံဳဆံု ခဲ့ရတဲ့ ဦးေနဝင္းကိုေတာ့ တကယ့္ ဉာဏ္နီ ဉာဏ္နက္နဲ႔ အရာရာကို
ၾကိဳးကိုင္ ျခယ္လွယ္ႏုိင္သူႀကီး တေယာက္ လုိ႔သာ မွတ္ခ်က္ ျပဳထားတယ္။
“ဦးေနဝင္း နဲ႔ ရက္ ၁ဝဝ” ဆိုတဲ့ စာအုပ္ဟာ အဲဒီေခတ္ သံတမန္ ေလာကမွာ တီးတိုး
ေရပန္းစားခဲ့ေပမယ့္ အဲဒီ ေန႔လယ္မွာေတာ့ မိဘ ဘိုးဘြားေတြနဲ႔ ႀကီးျပင္းခဲ့တဲ့
အေၾကာင္းေတြက လြဲရင္ အာဏာရွင္ႀကီးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အေၾကာင္းေတြကို ေရးဖုိ႔ စိတ္ကူး
မရွိပါဘူးလုိ႔ သူမက ျငင္းဆို ခဲ့တယ္။
လတ္တေလာမွာ အီတာလ်ံနဲ႔ အေရွ႕တိုင္း အစားအစာ အခ်က္အျပဳတ္ သင္တန္းေက်ာင္းကို
ဖြင့္လွစ္ ထားၿပီး မၾကာေသးခင္ ႏွစ္ေတြကေတာ့ သူမရဲ႕ အသက္အစိတ္ ရွိၿပီ ျဖစ္တဲ့
ေျမးေလးနဲ႔အတူ ျမန္မာျပည္ကို ျပန္ အလည္ ေရာက္ခဲ့ေသးတယ္လုိ႔ ဆိုတယ္။
ျမန္မာျပည္တြင္းက ဆရာဝန္ေတြနဲ႔ လူမူေရးလုပ္ငန္း တခ်ိဳ႕ တြဲဖက္ လုပ္ကိုင္ေနသလို
နာဂစ္ မုန္တိုင္း ကယ္ဆယ္ေရး လုပ္ငန္းမွာလည္း ပါဝင္ ေဆာင္ရြက္ေနတဲ့ အေၾကာင္း
သူမရဲ႕ ဧည့္ခန္းမွာ တခမ္းတနား ခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ့ အျဖဴ အမည္း မိသားစုပံုေတြရဲ႕ ေဘးက
ျမန္မာျပည္ေက်းရြာ တခုက ျပန္လည္ တည္ေဆာက္ေရး လုပ္ငန္းတခုရဲ႕ ေရာင္စံု
ဓာတ္ပံုနဲ႔ ဆက္စပ္ ၾကည့္ရင္း တခ်ိန္က ရတနာနတ္မယ္ ဆိုတဲ့ ကေနာင္မင္းရဲ႕ ျမစ္ေတာ္
အသက္ ၇၇ ႏွစ္ အရြယ္ အမ်ဳိးသမီးႀကီး အေၾကာင္း ေတြးေနမိပါတယ္…..။
**** forever friend မွ ကူးယူေဖၚျပပါသည္ ။*
*--
Thanks,
ဦးဦး ေမွာ္ဆရာ*
