လူေတာ္လူေကာင္းေတြ ႏိုင္ငံေရးမွာ မပါခ်င္ဘူးဆိုရင္၊ သူတို႔ဟာ လူေပလူေတေတြရဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္မႈကို ခံခ်င္လို႔ဘဲျဖစ္ရမယ္။

If good men are not willing to join politics,
then they should be willing to be governed by scoundrel."

Plato

လူေတာ္လူေကာင္းေတြ ႏိုင္ငံေရးမွာ မပါခ်င္ဘူးဆိုရင္၊
သူတို႔ဟာ လူေပလူေတေတြရဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္မႈကို ခံခ်င္လို႔ဘဲျဖစ္ရမယ္။

ပေလတို

ပန္းေတြမွာ အေရာင္မ်ဳိးစုံရွိတယ္ ဒါေပမဲ့ သူတို႔ဟာ ရန္မျဖစ္ၾကဘူး

ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ျပည္ေထာင္စုစံနစ္ဟာ လူမ်ဳိးတမ်ဳိးတည္းရွိၿပီး ျပည္နယ္မ်ားနဲ႔ ဖြဲ႕စည္းထားတဲ့ ျပည္ေထာင္စုမဟုတ္တဲ့အတြက္ ႏိုင္ငံကို ကယ္တင္မယ္ဆိုတဲ့ ႏုိင္ငံေရးသမားေတြဟာ ပိုလို႔ပိုလို႔ ကိုယ္က်င့္စာရိတၱ ေကာင္းမြန္ရမယ္။ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားလို၊ ေယ႐ႈခရစ္ေတာ္တို႔လို ကိုယ့္က်င့္စာရိတၱေကာင္းမြန္ၿပီး က်င့္ႀကံႏိုင္မွ ေတာ္ကာၾကမွာျဖစ္တယ္။ တဦးတေယာက္ရဲ႕ ဗီဇအေပၚ မီွခိုတဲ့ ကိုယ္က်င့္စာရိတၱမ်ဳိးမဟုတ္၊ လူမ်ဳိးတမ်ဳိးရဲ႕ ဗီဇအေပၚ မွီခိုတဲ့ ကိုယ္က်င့္စာရိတၱမ်ဳိးမဟုတ္။ တႏိုင္ငံလုံးရဲ႕ ဗီဇအေပၚ မွီခိုတဲ့ ကိုယ္က်င့္စာရိတၱမ်ဳိးရွိပါမွ တႏိုင္ငံလုံးနဲ႔ တိုင္းတာၿပီး ႏိုင္ငံေရးကို လုပ္လို႔ရႏိုင္မယ္။ ဒီကေန႔ ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားမွာ ကိုယ္က်င့္စာရိတၱ အမတန္ခ်ဳိ႕တဲ့ေနတယ္။ လူတေယာက္အတြက္ မျဖစ္မေန က်င့္ႀကံရမယ့္ ကိုယ္က်င့္စာရိတၱမ်ဳိးေတာင္ မရွိရင္ တႏိုင္ငံလုံးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး မျဖစ္မေန က်င့္ႀကံရမယ့္ ကိုယ္က်င့္စာရိတၱဆိုတာ မရွိႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ကိုယ္က်င့္စာရိတၱမရွိရင္ ႏုိင္ငံေရးမလုပ္တာေကာင္းတယ္။ ကိုယ္က်င့္စာရိတၱမေကာင္းဘဲနဲ႔ ႏုိင္ငံေရးထဲ ဝင္လုပ္ရင္ အဲဒီႏိုင္ငံေရးေလာကႀကီးဟာ အက်င့္ပ်က္ေဖာက္ျပန္တဲ့ ႏုိင္ငံေရးေလာကႀကီးျဖစ္သြားမယ္။ ေအာင္ျမင္တန္သေလာက္ ဘယ္ေတာ့မွ မေအာင္ျမင္ႏိုင္ဘူး။

ယေန႔ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ား ကိုယ္က်င့္စာရိတၱမေကာင္းမႈေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြဟာ ခိုငွက္လိုပဲလို႔ ဥပမာတင္စားရတဲ့ အျဖစ္မ်ဳိးေရာက္လာရတာျဖစ္တယ္။ "ႏိုင္ငံေရးသမားဟာ ခိုေတြနဲ႔တူတယ္။ ေအာက္မွာရွိတုန္းမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လက္ထဲက အစာ ယူစားတယ္။ အေပၚေရာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔အေပၚ အီအီးေတြပါခ်ပါေရာ။" ယေန႔ႏုိင္ငံေရးသမားေတြဟာ ခိုလိုျဖစ္ေနတယ္။ တိရိစၦာန္ ႏိုင္ငံေရးႀကီးျဖစ္ေနတယ္။ ဘာေၾကာင့္ ခိုလိုျဖစ္ရသလဲဆိုေတာ့ လူတေယာက္ က်င့္ႀကံအပ္တဲ့ အက်င့္၊ လူတေယာက္ထားအပ္တဲ့ စိတ္ထားမ်ဳိး မရွိလို႔ပဲဆိုတာ ထင္ရွားေနတယ္။ ကိုယ္က်င့္စာရိတၱ မရွိတဲ့လူ၊ လူေတြကို ေမတၱာမေပးႏိုင္တဲ့လူ၊ ျပည္သူေတြကို ေမတၱာမထားတဲ့လူဟာ ႏိုင္ငံေရးေလာကထဲမွာ မရွိသင့္ပါဘူး။ ရွိေနရင္ ႐ိုက္ထုတ္ရမယ္၊ ဖယ္ရွားရမယ္၊ ရွင္းပစ္ရမယ္။ ဒါမွ ေအာင္ျမင္တန္သေလာက္ ေအာင္ျမင္ႏိုင္မယ္။

ႏိုင္ငံေရးအလုပ္ဆိုတာ ဘုရားေလာင္းသူေတာ္ေကာင္းတို႔ရဲ႕ အလုပ္ျဖစ္တယ္။ ႏုိင္ငံေရးကို ႏိုင္ငံသားတိုင္း၊ လူသားတိုင္း လုပ္သင့္တယ္။ သို႔ေသာ္ ႏိုင္ငံေရးလုပ္မယ့္သူဟာ အထက္ပါ ကိုယ့္က်င့္စာရိတၱနဲ႔ ေမတၱာတရားကို ရင္ဝယ္ထားႏုိင္မွ ေတာ္ကာက်မယ္။ အေၾကာင္းမဲ့သည္ျဖစ္ေစ အေၾကာင္းမမဲ့သည္ျဖစ္ေစ လူအသက္ကို မသတ္ရဘူး၊ တန္ဘိုးထားရမယ္၊ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ရမယ္။ ဒါဟာ လူသားအမ်ဳိးႏြယ္အေပၚ ေစာင့္ေရွာက္ျခင္းျဖစ္တယ္။ အလိုတူသည္ျဖစ္ေစ အလိုမတူသည္ျဖစ္ေစ ရာဂအမႈမွာ (ကာေမသု မိစၦာစာရ) ထိန္းသိမ္းေစာင့္စည္းရမယ္။ စိတ္ပါသည္ျဖစ္ေစ မပါသည္ျဖစ္ေစ မုသားမဆိုရဘူး။ တဦးတေယာက္ကို မုသားဆို လိမ္လည္ လွည့္စားမႈဟာ တႏြယ္ငင္ တစင္ပါဆိုသလို လူသားမ်ဳိးႏြယ္ကို လိမ္လည္လွည့္ျခင္းသာျဖစ္တယ္။ ဒါဟာ လူသားအမ်ဳိးႏြယ္ကို မေလးစားရေရာက္တယ္။ ႀကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ မႀကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ အရက္ေသစာကို ေရွာင္ရွားရမယ္။ အရက္ေသစာေသာက္စားတဲ့လူဟာ စကားအရာမွာ အမွားအယြင္းမ်ားတယ္။ မတည္မၾကည္ျဖစ္တတ္တယ္။ ေနာက္ပါ ငယ္သားတို႔ ယုံၾကည္ကိုးစားမႈ ယုတ္ေလွ်ာ့ေစတယ္။ ကိုယ္ေျပာတဲ့စကားဟာ ေပါ့ေရာ့ကာ ၾသဇာကင္းမဲ့ၿပီး မထိေရာက္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ အထက္ပါအရာအားလုံးဟာ လူသားတိုင္း မျဖစ္မေန က်င့္ႀကံရမယ္ အေျခခံသေဘာတရားမ်ားျဖစ္တယ္။ ထိုအေျခခံသေဘာတရားမ်ားျပည္စုံပါမွာ ကိုးဆယ္ရာခုန္ႏႈန္း ေအာင္ျမင္ႏုိင္မယ္။ ဒီကေန႔အျပဳအမူမ်ားျဖစ္တဲ့ လူစုံမ်က္ႏွာျခင္းဆိုင္ၿပီး ဝီစကီစုပ္၊ ေဆးလိပ္ျဖဴ မႈတ္ၿပီး အမနာပစကားမ်ားကိုေျပာေနတာဟာ ႏိုင္ငံေရးအလုပ္နဲ႔ အနည္းငယ္မွ် မဟပ္မိ၊ မစပ္မိပါဘူး။

ေနာက္တခါ ႏုိင္ငံေရးလုပ္သူတိုင္း သမိုင္းကို ေလ့လာလိုက္စားရမယ္။ အတိတ္ရဲ႕မွားေတြကို သင္ခန္းစာယူၿပီး ပစၥဳပၸန္မွာ လက္ေတြ႕က်က်လုပ္ႏုိင္မယ္။ ပစၥပၸန္မွာ လက္ေတြ႕က်က် လုပ္ႏုိင္မွ အနာဂါတ္ဟာ လွပႏုိင္တယ္။ ရွိခဲ့တဲ့သမိုင္းကို မွားတယ္မွန္တယ္လို႔ ျငင္ခုံေနမယ့္အစား ကိုယ္ေရးတဲ့သမိုင္းကို မွန္ကန္ေအာင္ ေရးႏုိင္ဖို႔က အဓိကက်တယ္။ သမိုင္းဆိုတာဟာ အၾကြင္းမဲ့ မွန္ကန္ရမယ္လို႔ သတ္မွတ္ခ်က္မ႐ွိဘူး။ ဒါေပမဲ့ အၾကြင္းမဲ့မွန္ကန္ရင္ ပိုလို႔ေကာင္းတယ္။ အနာဂါတ္မ်ဳိးဆက္ေကာင္းစားေရးအတြက္ဆိုရင္ ယေန႔သမိုင္းေရးတဲ့ သူမ်ားဟာ ကိုယ္က်င့္စာရိတၱေကာင္းမြန္ၿပီး မွန္ကန္ေအာင္ေရးႏုိင္ဖို႔လိုတယ္။ အဲလိုေရးႏိုင္မယ္ဆိုရင္ ေရႊေရာင္ေတာက္ပတဲ့ အနာဂါတ္ႀကီးကို ေမွ်ာ္လင့္လို႔ရႏိုင္မယ္။ ဆရာဗန္းေမာ္တင္ေအာင္စကားလို ေခတ္အလိုက္ ကိုယ့္ပခုံးေပၚက်လာတဲ့ တာဝန္ကို ပီျပင္စြာ ထန္းႏုိင္ဖို႔က အဓိကက်တယ္။ အတိက္က မေကာင္းခဲ့တာကိုၾကည့္ၿပီး အျပစ္ေျပာေနစရာမလိုဘူး။ ထိုမေကာင္းမႈတို႔ကို ေကာင္းမႈျုဖစ္လာေအာင္ ထန္းေဆာင္ရမွာက ကိုယ့္တာဝန္ပဲ။

ဆြမ္းဆံထဲ ၾကြက္ေခ်းေရာတာဟာ အထူးအဆန္းပါဘူး။ ေခတ္အလိုက္ အသြင္ကြဲၿပီး ၾကြက္ေခ်းမ်ားဟာ ေရာပါလာတတ္တာခ်ည္းပဲ။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ့္မ်က္စိေရွ႕မွာ ျမင္ေနရတဲ့ ၾကြက္ေခ်းကို ဖယ္ထုတ္ၿပီး ျဖဴေဖြးသန္႔စင္တဲ့ ဆြမ္းျဖစ္ေအာင္ ခ်က္ၾကရမယ္။ ဒါမွလဲ လွဴဒါန္းတဲ့သူေရာ စားသုံးတဲ့သူေရာ ပိုလို႔ အက်ဳိးရွိႏုိင္တယ္။ ေတာ္လွန္ေရး (ႏိုင္ငံေရး) မွာလည္း မွီခိုရာကို ဒုကၡျပန္ေပးတတ္တဲ့ ကပ္ပါးပိုးေတြ ရွိစၿမဲပဲ။ အဂၤလိပ္ေခတ္တုန္းကလည္း ရွိခဲ့တယ္။ ဂ်ပန္ေခတ္မွာလဲရွိခဲ့တယ္။ ႏိုင္ငံရဲ႕ ဒီေရအတက္အက်ေပၚမွာ မူတည္ၿပီး အိမ္ေခါင္မိုးေပၚေရာက္လိုက္ ေခြးျဖစ္လိုက္နဲ႔ သမိုင္းမွာ အမည္းစက္ေတြနဲ႔ အက်ည္းတန္ေစတယ္။ ယေန႔ ေတာ္လွန္ေရး (ႏိုင္ငံေရး) မွာလည္း ဒီအတိုင္းပဲ ကပ္ပါးပိုးေတြ အမ်ားအျပားကိုေတြ႕ရတယ္။ ေတာ္လွန္ေရး (ႏုိင္ငံေရး) နိမ့္က်ေနခ်ိန္မွာ ထိုသစၥာေဖာက္ ကပ္ပါးပိုးေတြဟာ ေခါင္းေထာင္လာၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေတာ္လွန္ေရး (ႏိုင္ငံေရး) ဟာ မေအာင္မျမင္ျဖစ္ေနခဲ့ရတယ္။ ဒီတိုင္းဆက္လုပ္ေနမယ္ဆိုရင္ ဘယ္ေတာ့မွ မေအာင္ျမင္ႏုိင္ဘူး။ ထိုကပ္ပါးပိုး သစၥာေဖာက္ေတြကို ရွင္းပစ္ ဖယ္ရွားႏုိင္ပါမွ ႏိုင္ငံေရးဒီေရဟာလည္း ျမင့္တက္လာၿပီး စစ္မွန္တဲ့ ဒီမိုကေရစီကို ေမွ်ာ္လင့္ႏုိင္မယ္။ ဦးစြာ ကပ္ပါးပိုး သစၥာေဖာက္ေတြကို ရွင္းႏုိင္ဖို႔ ႀကိဳးစားရမယ္။

ခုခ်ိန္မွာ ေတာ္လွန္ေရး (ႏုိင္ငံေရး)ကို သန္႔ရွင္းတဲ့သူေတြရွိတယ္။ ထိုသန္႔ရွင္းေရးလုပ္ေနတဲ့သူေတြကို ဝိုင္းကူၾကရမယ္။ ေထာက္ခံၾကရမယ္။ အားေပးၾကရမယ္။ လက္တြဲၾကရမယ္။ ေဖာ္ေဆာင္ၾကရမယ္။ တေယာက္အားနဲ႔ မရရင္ ဆယ္ေယာက္အားနဲ႔ လုပ္ရမယ္။ ဆယ္ေရာက္အားနဲ႔မရရင္ ေရာက္တရာအားနဲ႔ လုပ္ၾကရမယ္။ သန္႔ရွင္းေရးလုပ္တဲ့ လူေတြကလည္း အထက္ပါအတိုင္း သန္႔ရွင္းစင္ၾကယ္ စာရိတၱေကာင္းမြန္ရမယ္။ မဟုတ္ရင္ ဒီပုတ္ထဲက ဒီပဲေတြပဲဆိုရင္ မျဖစ္တန္ရာဘူး။ မတိုးတက္ရာဘူး။

ပန္းေတြမွာ အေရာင္မ်ဳိးစုံရွိတယ္ ဒါေပမဲ့ သူတို႔ဟာ ရန္မျဖစ္ၾကဘူး ဆိုတဲ့ စကားေလးကို သတိရမိတယ္။ ပန္းေတြဟာ သက္မဲ့ ႐ုပ္သေဘာမွ်သာျဖစ္တယ္။ လူေတြမွာက စဥ္းစားေတြးေခၚႏိုင္တဲ့ ဉာဏ္ရွိတယ္။ ထိုဉာဏ္ရွိလူသားမ်ားက ထုိသို႔ အခ်င္းခ်င္းရန္ျဖစ္ေနတယ္ဆိုင္ ရွက္ဖြယ္လို႔ဆိုရမယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းေျပာသလို တလြဲဆံပင္ေကာင္းေနတာနဲ႔တူတယ္။ လူဆိုတာက ျပဳျပင္လို႔ မရစေကာင္းတဲ့ အရာမ်ဳိးမဟုတ္ဘူး။ တသက္လုံးပ်က္လာတာကို ဒီကေန႔ျပင္လို႔ရတယ္။ မေန႔ကမွားခဲ့တာကို ဒီကေန႔ ေကာင္းေအာင္လုပ္လို႔ရတယ္။ မနက္ကမျဖစ္ခဲ့တာကို ညေနျဖစ္ေအာင္ လုပ္လို႔ရတယ္။ လုပ္လို႔ရမွန္းသိပါလွ်က္ မလုပ္ၾက၊ မျပဳျပင္၊ ဆက္လက္ဆိုးသြမ္းေနမယ္ဆိုရင္ လူမပီသေပဘူး။ ႏုိင္ငံေရးသမား မပီသေပဘူး။ အခ်င္းခ်င္းညီညြတ္ၾကပါ။ အင္အားတိုးပြား ႀကီးမားေအာင္ စုေပါင္းၾကပါ။ အားနည္းေနသူကို အားသာတဲ့သူက ကူညီေစာင္မၾကပါ။ ထိုသုိ႔ဆိုလွ်င္ က်ဳပ္တို႔လိုခ်င္တဲ့ စစ္မွန္တဲ့ ဒီမိုကေရစီဟာ မနက္ဖန္ဆိုရင္ပဲ ရရွိလာေတာ့မွာျဖစ္တယ္။ ဆိုခ်င္တာက သမားဆိုတာဟာ သမားဂုဏ္ရွိရတယ္...။

ေရးသူ....ဘုရားသားေတာ္တစ္ပါး

၁၅. ဇူလိုင္လ,၂၀၁၀

ေျပာစရာရွိေပမယ့္ ေျပာဖို႔အခြင့္အလမ္းမရိွသူေတြရယ္၊

ေျပာစရာမရွိေပမယ့္ အျမဲတမ္း ေျပာေနၾကတဲ့လူေတြရယ္ နဲ႔ ဒီကမၻာ ကိုဖြဲ႔စည္းထားတယ္။

အလင္းဆက္